Categorie: info

Fender en neckprofielen

Door jon
54s Reissue Strat US, 70s Reissue Japan, 90s Tele Standaard US

Niet dat ik veel gitaren heb of heb gekocht, maar er is een tijd geweest, waarin ik op zoek was naar wat voor mij de beste gitaar was. In ieder geval, een Fender. Ik vond het moeilijk, omdat ze op zoveel punten van elkaar verschilden. Zo kon het gebeuren, dat een gitaar die in de winkel goed aanvoelde, thuis zich heel anders openbaarde.
De hals/neck was vooral een punt, waar ik rekening mee moest houden. Ik had daarom uit fenderbrochures allerlei typen neckprofielen opgeschreven. Om dat papiertje altijd bij de hand te hebben, had ik het opgeborgen in mijn portemonnee. Vanmorgen (anno 2019) ontdekte ik, dat dat papiertje nog steeds in mijn portemonnee zat en ik het dus al 25 jaar met me meedraag.

Ik wissel zo nu en dan van gitaren. Vanuit het gevoel. Een gitaar, die jaren op zolder heeft gestaan, kan ineens heel goed bevallen en veel speelplezier geven. Deze ervaring heeft me geleerd om geen gitaren meer in te ruilen. Elke gitaar heeft zijn moment.
Het is wel zo, dat al mijn gitaren een speciale behandeling hebben gehad (bij Ferdinand Rikkers en Jacco Stuitje) en daarmee voor mij beter bespeelbaar werden.
De laatste tijd speel ik weer op een Fender Squier 70s Reissue uit 1983 (made in Japan, maar met Amerikaanse onderdelen) en dat voldoet goed. Mijn 54s Reissue Strat (1995) laat ik daarvoor op de stander staan. Die 54-er heeft origineel een rock maple neck met een V-profiel en dunne frets. Spelen beviel me niet: de snaren voelden strak en stijf aan, de hals stroef. Bij Rikkers heb ik de neck laten vervangen. Ik wilde er een zoals die op de Fender Squier zit. Hij had nog een Godin Ibanez-achtige neck met een rosewood fretboard en jumbo frets liggen. Een heel andere dan de Squier, die ik aanvankelijk wilde, maar toch heb ik er meer dan 10 jaar met plezier opgespeeld. Wat maar weer laat zien, dat de factoren die een gitaar tot prettig maken, zich niet makkelijk laten determineren.
Nu is de ’54-er weer in originele staat (alleen met jumbo frets dan) en met zijn blonde uiterlijk een plaatje om te zien.

In 2014 heb ik de 54-er gebruikt voor de cd van de Greyhound Blues Band. In 2017 was een US Standaard Telecaster de favoriet. Ik kocht die voor de Blues, Rhythm and Love cd (2007). Ik had een Tele nodig en deze had een mooie open klank. Ook deze gitaar verdween daarna voor jaren op zolder, maar na een opknapbeurt heb ik er vanaf 2015 mee opgetreden. Alhoewel de gitaar in 2006 als nieuw is gekocht, zag ik later aan de hand van het nummer N8 dat hij in 1998 al was geproduceerd. Onbegrijpelijk dat niemand hem in de tussentijd wilde. Overigens heeft de Tele een C-profiel met een compound radius.
De Squier kocht in de jaren 90 voor 350 gulden. Ik wist toen al wel, dat die eerste Japanse Fenders goed gebouwd waren. Ik heb ook nog Japanse 57s Reissue Strat gehad (JV00126) met een groot fenderlogo op de kop, maar die heb ik weer van de hand gedaan, omdat iemand voor het plaatsen van humbuckers flink in de body had gehakt. Omdat de Japanse Fenders niet duur waren, werd er lichtzinnig mee omgegaan. Mijn Squier is ook behoorlijk beschadigd.

Bron: Fender.com

Fender neckprofielen
Neck radius 7.25” (rond)
9.50”
12.0” (meer vlak)
Compound: 9.5” – 12,5” (van rond naar vlak)
Shape Medium (als op US vintage reissue)
D (early 50th, baseball neck)
V (later 50th)
Soft V (custom ’54)
Shallow U (standaard strat)
Special V (clapton)
Special deep 50th (beck)
Special U (special tele's, now baseball neck)
Oval (vaughan, cray)
C (custom 60th, sparkle tele)
Thick C (custom 60th)
Special oval (burton tele)
Wide neck (nut) A = 1  1/2"
B = 1  5/8” (normal)
C = 1  3/4"
D = 1  7/8”
Veel technisch informatie op: www.guitarhq.com/fender.html

Jon Meyerjon op internet: scan van pagina’s na de eerste 10

Door jon

Het is soms verhelderd te zien, wat er zoal te vinden is op internet. Er zijn website-bouwers over de hele wereld, die van alles bij elkaar sprokkelen om maar bezoekers te krijgen.
Zo vond ik al eens de volledige CD Doggone II van de Greyhound Blues Band op een Roemeense website. Daarna volgenden er meer. Dit was te zien aan de spelfout bleus ipv blues.
De CD You Can Still Take Or Leave van Eb Davis en Greyhound Blues Band staat volledig op YouTube. Ik vond hier ook een zeer lovende recensie van op rootstime.be. Zie hiernaast.
Een Duitse site had nummers gerangschikt van 1 tot 10 (Music Rankings) en had zelfs een volledige Jon Meyerjon-pagina gemaakt met een YouTube-video van het nummer Nobody's Blues (tijdens de Blues-Out in 'T Keerpunt in Spijkerboor op 3 maart 2018, vrij recent dus).
Hieronder staat de rangschikking.

Ook afbeeldingen worden geript en aangeboden. Zo kun je de 'guitar amplifier Fender Showman Jon Meyerjon' downloaden. Of de French Bulldog figuurtjes van de The Doggoners Blues-Out CD.
Ook staan video-filmpjes van optredens op obscure website, waar je internetbrowser, uit veiligheidsoverwegingen, niet naar toe wil gaan.

Klik afbeelding voor Rootstime.be

Music Rankings

  1. Doggone Blues (The Doggoners Blues Out)
  2. Nail A Turning Point (The Doggoners Blues Out)
  3. Lonesome Rosie (Blues, Rhythm and Love)
  4. Scissors (Doggone It!)
  5. Flash Back Love (Blues, Rhythm and Love)
  6. Wonder Where Wonder Why (The Doggoners Blues Out)
  7. Ease Off (Doggone It!)
  8. Easy Street Blues (Blues, Rhythm and Love)
  9. Ain't Easy (Blues, Rhythm and Love)
  10. South Dakota Plains (The Doggoners Blues Out)

Vlieblues 2018

Door jon

Bijzonder geslaagd weekend (22 en 23 juni 2018) op Vlieland tijdens Vlieblues.
Heel mooi om de noordzeewind je kop leeg te laten maken en blues te spelen in van één de locaties in Oost-Vlieland. Heel relaxed en ontspannen allemaal. Het publiek was top en liet zich meevoeren op de bluesklanken.
Allen bedankt voor de gastvrijheid, gezelligheid en organisatie.

Foto Paul Scholman
Foto Paul Scholman
Foto Paul Scholman
Foto Paul Scholman

Vlieblues op 22 en 23 juni op meerdere locatie

Door jon

vrijdag 22 juni en zaterdag 23 juni 2018
Zet deze data alvast in je agenda, want dan vindt de 2e gratis editie van Vlieblues plaats!
Op diverse locaties in het centrum van Oost-Vlieland spelen meerdere bluesbands. Op deze twee avonden kun je genieten van onversneden bluesmuziek.
Er kan nog het één en ander veranderen, dus hou deze site in de gaten.
Wil je dat wij je op de hoogte houden over dit gezellige festival? Laat dan hier je mailadres achter.

Terugblik op A Doggoners Blues Out 11 maart in bluescafe tKeerpunt

Door jon
Sound Check
Back line

Gebeurtenis: "A Doggoners Blues Out" op 11 maart in bluescafé 't Keerpunt te Spijkerboor.
De Doggoners in de Blues Out (van links naar rechts op bovenstaande foto): Michiel Mens (Hammond), Mick van Heijningen (gitaar), Jon Meyerjon (zang en gitaar), George Snijder (drums, niet zichtbaar), Martin van der Velde (bas), Richard Koster (harmonica), Anne Doedens (pedal steel, bijna zichtbaar) en Lars Müller (gitaar).
Geluid: Leo Smid
Video: Frans Wybe de Jong (gehele concert), GTi  (fragment Turning Point) en Willem Mulder (fragment Nobody's Blues).

Veel warme en enthousiaste complimenten tijdens en na het concert!!! Hartelijk dank daarvoor.

Geplaatst door Willem Mulder op maandag 12 maart 2018

Video British Pub Cheers

Door jon

Doggoners Blues Out met Lars Müller in Cheers Assen.

Geplaatst door Cheers Assen op zondag 25 februari 2018

Foto Jan Postma

Gezellige sfeer in Pub Cheers.
CarolienVegter van Cheers, Elton Joseph van EJMP en Jan Postma van de Bluesstichting Assen, hartelijk dank voor de uitnodiging. Carolien bedankt voor de gastvrijheid en de lekkere hapjes.

South Dakota Plains op playlist Roots Radio Blueprint RTV1 zondag 14 januari

Door jon
Gekiekt met de iPhone 17-08-2012 (10.54). Custer State Park, ten zuiden van Keystone, South Dakota

Every Sunday from 1 – 2 (3) hours PM (GMT+1)

Live internet streaming at www.rtveen.nl / https://rtveen.nl/programmering/blueprint/

South Dakota Plains (Meyerjon)

1 Prairie wind through Big Bluestem
And clouds drifting bye
Morning dew on corn fields
A warm sun in the sky
Now I've got what I wanted
Followed an ancient trail
Just standing here and watching
South Dakota plains

2 Harney Peak, on top of the world
Black Hills tell no lie
Of Buffalo that wandered
And spirits of times gone by
Now I've got what I wanted
And old dream been for filled
Just standing here and watching
South Dakota Hills

3 Lake Poinsett smells so sweet
A cool breeze on the waves
In the distance sounds of Bluejay's
A cottonwood that shades
Now I've got what I wanted
It gets to me where ever I go
Just standing here and watching
South Dakota's Big Mo

4 On gravel roads I travel
Leaving a cloud of dust behind
Sliding through the country side
Meeting people that are kind
Now I've got what I wanted
Like brought to me on a plate
Just riding along and enjoying
South Dakota State

5 At night under Flandreau's sky
Seven sisters shine so bright
At morning dawn coyotes call
Crickets sing through the night
Now I've got what I wanted
Followed an ancient trail
Just standing here and watching
South Dakota plains

Playlist 847 / January 14
Emily Herring Gliding Gliding 30 Eight Records / www.emilyherring.net / www.hemifran.com
Emily Herring Right Behind Her Gliding 30 Eight Records / www.emilyherring.net / www.hemifran.com
Tyler Childers Tattoos Purgatory Thirty Tigers / Hickman Holler Records / Bertus / https://tylerchildersmusic.com/
Frank Bang & The Cook County Kings Can’t Go On This Way The Blues Don’t Care Blue Hoss Records / http://www.frankbang.net/frankbang/
The Cash Box Kings I’m Gonna Get My Baby Royal Mint Alligator Records / Munich / www.cashboxkings.com
Rick Shea & The Losin’ End Goodbye Alberta The Town Where I Live Tres Pescadores Records / https://www.rickshea.com/ www.gpromopr.com
Jimmy Bakker Black Furred Magic Queen Bridges To The Heart http://jimmyb.nl/
Big Daddy Wilson He’ll Make A Way Neckbone Stew Ruf Records / Munich / www.bigdaddywilson.com
Chris Stapleton Tryin’ To Untangle My Mind From A Room: Volume 2 Mercury Records Nashville / www.chrisstapleton.com
Rachel Grubb I Won’t Lie Twists & Tangles www.rachelgrubbmusic.com
Jon Meyerjon South Dakota Plains The Doggoners Blues Out http://www.jonmeyerjon.com/
Jim Byrnes The Shape I’m In Long Hot Summer Days Black Hen Music / www.jamestbyrnes.com / www.gpromopr.com
Buffalo Killers Applehead Creek Alive and Well In Ohio Alive Natural Sound Records / V2 / http://www.buffalokillers.com / www.klandermanpromotion.com
16-08-2012 (13.25), Black Hills, South Dakota. Op weg naar Harney Peak (sinds 2016 nu officieel hernoemd naar zijn oude Indiaanse naam Black Elk Peak)

Programma Blueprint van RTV1 op 31 DEC met Willem Dijkema’s keuze Nail A Turning Point

Door jon

Roots radioprogram Blueprint / The Netherlands
Host: Thomas Kaldijk

Every Sunday from 1 – 2 (3) hours PM (GMT+1)

Programma Blueprint | Aflevering 845 | Techniek Berry Harms | Samenstelling Thomas Kaldijk | Presentatie Thomas Kaldijk
Datum DECEMBER 31

Special New Year’s Eve edition with guests
Peter van Zeijl of Podiumcafé Peter en Leni in Steendam and
Willem Dijkema of Café ‘t Keerpunt in Spijkerboor

Prachtige opname van Loosing Hand op een privéfeest (gevonden op Facebook)

Door jon

The Greyhound Blues Band was ook bij Rob&Patries!!

Geplaatst door Jacques Jambon op maandag 10 juli 2017

 

A Doggoners Blues Out in Kerk Kropswolde op zondag 26 november

Door jon

De Kerk van Kropswolde is met tal van andere kerken in Groningen eigendom van de Stichting Oude Groninger Kerken. Deze kerken zijn bekend om hun rijk historisch verleden en worden door een groep vrijwilligers gekoesterd. Om de kerken levend te houden worden naast allerlei plechtigheden en exposities ook zang- en muziekuitvoeringen gehouden.

 

Jon Meyerjon

De als Johan Meijer in Groningen geboren Jon Meyerjon kwam al op jonge leeftijd in aanraking met muziek. Na jarenlang deel te hebben uitgemaakt van verschillende bands besloot Meyerjon zich in 1990 op blues te richten en sloot hij zich aan bij de oorspronkelijk in Assen ontstane Greyhound Blues Band.
In deze band heeft hij zich verder ontwikkeld als zanger/gitarist en heeft veel ervaring opgedaan met het begeleiden van veel, vaak Amerikaanse, bluesmuzikanten. Te noemen zijn: Henry Gray, Aron Burton, Louisiana Red, James Harman, Chicago Bob Nelson, Gene Taylor, Tino Gonzales, Memo Gonzalez en Eb Davis.

Van Jon zijn drie albums verschenen: The Doggoners Blues Out (2017), Blues Rhythm ‘n Love (2007) en Doggone It! (2001).
De muziek van Meyerjon kun je vangen onder de term “Doggone Blues”. Het is een eigen stijl met gemakkelijk in het gehoor liggende, dansbare muziek, die haar wortels heeft in de blues, maar ook zijwegen inslaat.

Het tijdschrift Aloha noemde het ooit “...ongekunstelde blues waar de spontaniteit vanaf druipt... de kracht van Meyerjon is dat hij zich niet te buiten gaat aan krachtpatserij op z'n gitaar”.
De muzikale uitvoering ziet hij het liefst als een “Blues Out” met intuïtie, ervaring en lef vertolken van de nummers.
Naast solo-optredens is Meyerjon zanger-gitarist van The Greyhound Blues Band. Deze band heeft getoerd in Duitsland, België, Zwitserland en Frankrijk en treedt in geheel Nederland op.

 

Michiel Mens

De in Enkhuizen geboren Michiel Mens bespeelt naast het hammondorgel de sousafoon. Dit instrument verbindt hem al twintig jaar aan de Boomerangs; een gerenommeerde jazzband uit het Noorden van het land.
De van oorsprong klassiek geschoolde toetsenist werd na het beluisteren van albums van Jimmy Smith en Dr. Lonnie Smith gegrepen door het Hammond en heeft zich sindsdien toegelegd op dit instrument.
Michiel speelt in een aantal jazz- en bluesformaties, waaronder The Boomerangs, Channel 99, Par-3 en The Greyhound Blues Band.

René van Astenrode

René volgde zijn studie slagwerk aan het Conservatorium te Groningen en studeerde drums en vibrafoon en Den Haag.
Hij gaf methodiek les aan de afdeling jazz op het Conservatorium in Groningen.
Tegenwoordig werkt René bij de muziekschool in Haren, in Gieten en bij Kunstenschool ZG in Stadskanaal.
In zijn kwartet “Good Vibes" speelt hij vibrafoon en speelt eigen composities.
Met diverse jazz-formaties maakte hij tournees in Frankrijk en Duitsland.
Enkele andere bands waarin René actief is: Potbaumgarten and Friends, Vintagefive en Fens & Friends.

Jon Meyerjon en The Doggoners Blues Out door Ronald Veenstra (Oostermoer 5 AUG17)

Door jon

Jon Meyerjon presenteert derde solo-cd

VRIES - Zanger/gitarist Jon Meyerjon uit Vries heeft tien bluesmuzikanten uitgenodigd om zich samen met hem muzikaal uit te leven in de Bassman Studio in Eelde. Het resultaat is zijn derde solo-cd: The Doggoners Blues Out.

door Ronald Veenstra

Johan Meijer

De 66 jaar geleden als Johan Meijer in Groningen geboren Jon Meyerjon kwam al op jonge leeftijd in aanraking met muziek. Een klasgenoot liet weten op zoek te zijn naar een zanger voor een band en een auditie later was Meyerjon de frontman van St. James Incredible, één van de vele Top 40-coverbands die in de jaren zestig in Groningen actief waren. Na jarenlang deel te hebben uitgemaakt van verschillende bands besloot Meyerjon zich in 1990 op één genre te gaan richten. Hij twijfelde tussen country en blues. Het werd blues. Toen de oorspronkelijk in Assen ontstane Greyhound Blues Band een zanger/gitarist zocht, meldde Meyerjon zich aan voor een auditie. ,,Ik deed op donderdag auditie en stond op vrijdag al met de band op het podium in Drachten”, lacht de tegenwoordig in Vries woonachtige Meyerjon. ,,Ik werd gelijk in het diepe gegooid. Maar dit past wel bij de blues: het is vaak een kwestie van veel spelen en weinig repeteren.”

Intuïtie

Dit is ook van toepassing op The Doggoners Blues Out, na Doggone It! (2001) en Blues, Rhythm ‘n Love (2007) de derde solo-cd die Jon Meyerjon heeft uitgebracht. Meyerjon nodigde tien bluesmuzikanten die hij in de loop der jaren in het bluescircuit heeft leren kennen uit om zich samen met hem muzikaal uit te leven in een ‘blues out’ in de Bassman Studio in Eelde. De term ‘blues out’ staat voor het intuïtief en live inspelen van de nummers die Meyerjon zelf heeft geschreven en gearrangeerd en waarvan hij de basis via internet beschikbaar heeft gesteld. Gedurende vier avondsessies in de Bassman Studio speelden de muzikanten hun partijen in. Het resultaat is een bluesy album met een erg gevarieerde instrumentale bezetting en aanstekelijke grooves.  Meyerjon: ,,Normaal gesproken neem je een album op met een band met een vaste bezetting, maar nu kon ik ook gebruik maken van instrumenten die niet standaard in een bluesband voorkomen, zoals de trompet. De intuïtie van de muzikanten speelde bij de opnames een belangrijke rol, maar toch klinkt het alsof het goed gerepeteerd is. Ik had geluk dat ik de beschikking had over muzikanten die dit aankunnen.” De muzikanten die medewerking hebben verleend aan The Doggoners Blues Out zijn Martin van der Velde (bas), George Snijder (drums), Michiel Mens (hammondorgel), Lars Müller (gitaar), Mick van Heijningen (gitaar), Richard Koster (harmonica), Ted Pickman (saxofoon), Ramses Helmus (trompet), Jos Smidt (bas) en Anne Doedens (pedal steel).

Pruimtabak

Blues is een muziekstijl die aan het einde van de 19e eeuw is ontstaan en die zijn oorsprong vindt in de muziek die slaven uit Afrika in het zuiden van de Verenigde Staten - onder andere in de Mississippidelta - maakten. In de loop van de jaren zijn veel verschillende stijlen ontstaan binnen de blues, waarvan de Chicagoblues misschien wel de bekendste is. Wie ‘Doggone blues’ intikt in zoekmachine Google, komt onvermijdelijk bij de Greyhound Blues Band en Jon Meyerjon uit. ,,Doggone is een begrip dat vooral in Texas veel wordt gebruikt en dat zoiets betekent als deksels, donders”, legt Meyerjon uit. ,,Een fabrikant van pruimtabak gebruikte als slogan de term doggone chew. Zo zijn we aan deze benaming gekomen.” Volgens Meyerjon staat de term ‘Doggone blues’ ook wel degelijk voor een eigen muziekstijl die hij met zijn Greyhound Blues Band in de loop der jaren heeft ontwikkeld. ,,Doggone blues is gemakkelijk in het gehoor liggende, dansbare blues. Onze muziek heeft haar wortels in de blues, maar we slaan ook zijwegen in.” Blues heeft de reputatie zwaarmoedig te zijn, maar daar is bij de muziek van Jon Meyerjon en de Greyhound Blues Band geen sprake van. ,,Wat dat betreft zijn wij de Mozart van de blues”, lacht Meyerjon. ,,Wij maken muziek om mensen te vermaken, wij willen dat ons publiek zich happy voelt. Ik heb wel eens iemand horen zeggen: als dit blues is, dan hou ik van blues.”

Bassman Studio: Michiel Mens, Jon, Jos Smidt, George Snijder, Ramses Helmus, Ted Pickman (met de klok mee)

Volksaard

Nu zijn derde solo-cd een feit is, richt Jon Meyerjon zich weer volledig op de Greyhound Blues Band. Afgelopen zondag begeleidde de band Ronald Schoonveld tijdens een jamsessie in café De Dependance in Assen, in september staat de Greyhound Blues Band op het podium van IJsseljazz in het Gelderse Gorssel. Hoewel de band ook optrad in landen als Duitsland, België, Frankrijk en Zwitserland, blijft de Doggone blues van de Greyhound Blues Band vooral in Noord-Nederland populair. ,,Dat veel mensen in het Noorden van blues houden, heeft blijkbaar met de volksaard te maken”, denkt Meyerjon. ,,Ook in het aangrenzende deel van Duitsland wordt onze muziek erg gewaardeerd.” Met name dankzij het werk van Cuby + The Blizzards staat Drenthe te boek als dé bluesprovincie. Volgens Jon Meyerjon is de invloed van Harry Muskee en zijn band nog altijd goed te merken. ,,Als wij ergens in een ander deel van Nederland optreden en de mensen horen dat we uit Drenthe komen, dan denken ze al gauw: dat komt wel goed.”

Het album The Doggoners Blues Out is in eigen beheer uitgebracht en verkrijgbaar bij warenhuis Vanderveen in Assen, bij café ‘t Keerpunt in Spijkerboor, via de website www.jonmeyerjon.com en iTunes / Google Play.

Te beluisteren op Spotify, Tidal, Deezer, Apple Music.

Opname en mix: Bassman Studio Eelde
Master: Blaisdell Studio Groningen
Productie: DTA Systems Leiden
Ontwerp: Jon Meyerjon

CD The Doggoners Blues Out is nu verkrijgbaar

Door jon

CD nu verkrijgbaar. The Doggoners Blues OUT met Martin van der Velde, George Snijder, Michiel Mens, Lars Müller, Mick van Heijningen, Richard Koster, Jos Smidt, Ted Pickman, Ramses Helmus en Anne Doedens.

Je kan hem bestellen via het contactformulier. De CD kost € 10, - en dat is inclusief verzendkosten.
Je kunt kopen bij Vanderveen in Assen en 't Keerpunt in Spijkerboor.

Zie info CD, pagina BLUES OUT.

Top 10 Streams

Door jon

Top 10 van streams van de cd's Doggone It!, Blues Rhythm 'n Love en Doggone Blues Live per 1 januari 2017.

  1. Judgement Day (Doggone Blues Live)
  2. Shake It for me (Doggone It!)
  3. Cold (Blues, Rhythm 'n Love)
  4. Don't Mind People Grinning In Your Face (Doggone It!)
  5. Blue Box Blues (Blues, Rhythm 'n Love)
  6. Since My Baby is Gone (Doggone Blues Live)
  7. If You Go (Doggone It!)
  8. Losing Hand (Doggone Blues Live)
  9. Chili Blues (Doggone It!)
  10. Easy Street Blues (Blues, Rhythm 'n Love)
  • #1, #4 en #5 zijn de eerste nummers op de cd.

In the mask zingen

Door jon

Hallo Jon,
Als je het neusje van de zalm wilt weten van het "in the mask" zingen, kun je het beste even in YouTube de trefwoorden "Vocal Placement" invoeren, want dat is de officiële term.
Het klopt ook wat je merkte: als je vocal placement lukt, door het achter de neus en de ogen te plaatsen, ontstaat er een giga resonans waardoor je mond de functie krijgt van het klankgat van een (niet-elektrische) gitaar. Zeker wanneer je met je aandacht het zanggeluid nòg meer richting je bovenschedel projecteert. Belangrijk is wel dat je tegelijk ademsteun gebruikt vanuit buik- en borstkas. Het grappige is dat je keel VOLLEDIG ontspannen kan blijven op die manier, waardoor het larynxgebied met stembanden op zich compleet VRIJ is om lucht door te laten. Wegens het gelijktijdig gebruik van ademsteun blijft de luchtstroom tevens constant, waardoor er geen “brokkeltjes” in het stemgeluid ontstaan. Iemand die deze techniek perfect beheerst is Beyoncé. Tijdens een live optreden bij Oprah schreeuwt ze zonder enige inspanning de hele tent bij elkaar met 100 % ontspannen keel/larynx/stembanden. Op die manier kan men zelfs uren doorzingen terwijl de stem op geen enkele manier schade ondervindt.

Ik vond op YouTube vocal coach Pete Moody die (aan het eind van de clip) heel duidelijk het verschil tussen bedoelde technieken demonstreert.

Overigens had ik dezelfde reactie als jij, toen ik het onder de knie kreeg: ik vond m’n stem zó anders en wist niet of ik het wel mooi vond…… De docente vertelde mij dat dit zelfbedrog is, omdat je tijdens het zingen je eigen stem niet kunt horen zoals het publiek dat hoort. Om te horen hoe je stem klinkt met vocal placement op de manier waarop het publiek je hoort, plaats je je handen naast je hoofd en vóór je oren (oren niet afsluiten), zodat je indirecte feedback vanuit de ruimte om je heen krijgt van je zang,i.p.v. rechtstreeks feedback IN je hoofd. Wèl oppassen voor nasaal geluid bij vocal placement, alhoewel dat bij sommige rock- of blueszang soms schijnt te mogen……  

Succes maar weer… JN

Jon, dit is een heel mooi voorbeeld van een jongeman die weliswaar aan Vocal Placement (= singing in the mask) doet (en daarmee z’n keel ontlast), maar het aanvankelijk allemaal veel te nasaal zingt (hij knijpt het door de neus af); later komt het goed. Heel mooi instructiefilmpje vind ik.

JN

Zangperikelen (2)

Door jon

6100016_orig

Zanggeluid vergroten

Een bevriende zangcollega deed onlangs een ASG-C (algemeen stemgebruik check, zie bericht Perikelen 1) en hierbij opmerkingen van hem:

Wat ik vooral leer op de tegenwoordige lessen is moeiteloos leren zingen. Ik plaats nl veel te veel controle en spanning in nek/hals/kaken/mondgebied. Het is belangrijk om via bovenneus en voorhoofd vanUIT de neus te zingen ZONDER dat het nasaal gaat klinken. Dit moet echter wel eerst overdreven nasaal geleerd worden om het onder de knie te krijgen; dus af en toe “twàngen” (spreek uit op z’n Amerikaans) bij het leven….. en op kinderlijk-dreinende zeurtoon (alsof je ergens je zin in wilt hebben) regeltjes zingen…. Vervolgens met instandhouding van bedoeld “aangezichtszingen” het nasale er weer afhalen…..
Bij mij bleek er een extra complicatie. De eerste paar jaren had ik nl les van een klassiek geschoolde pedagoge die mij vooral de “huilstand” van het stemapparaat bijbracht die nodig is voor klassieke zang. Die moet ik dus nu eerst weer afleren om de juiste techniek voor pop/jazz-zang te ontwikkelen.

Zangperikelen (1)

Door jon

komplettsaangbogcd.wm

Stem weg

Nooit problemen gehad met zingen, maar tijdens een optreden jongstleden was mijn stem ineens weg. Er kwam geen geluid meer uit. Het nummer instrumentaal afgemaakt, het probleem gemeld en links en recht kwamen er gelijk mensen aanrennen met glaasjes water. Dat hielp, vooral om weer wat bij mijn positieven te komen en me af te vragen wat er aan de hand was.
Het voelde alsof ik links van mijn strottenhoofd een spiertje had verrekt. Door meer "voor in de mond" te gaan zingen kon ik het de avond uitzingen. Ik denk, dat ik, door mijn aandacht om mijn stembanden te ontspannen, te veel druk ben gaan zetten op mijn keel. Een goede ontspanningsoefening is om een rollend, gorgelgeluid te produceren (een soort oengaaaaaa..., dat was vroeger een radiospelletje; wie kan het langst een oengaaaaa maken zonder adem te halen). Het geluid moet ontstaan door de uitademende luchtstroom, waarbij je geen druk mag zetten op je keel. Om er geluid bij te krijgen, ben ik geneigd om mijn kin naar mijn borst toe te bewegen. Maar je moet je mond in de gaapstand zetten en je kin wat naar voren strekken.
Nog een oefening; zuchten, eerst alleen op luchtstroom. Laat binnenstromen en zucht die weer uit. Niet met buikspanning (de buik niet intrekken en loslaten, wel je buikspieren aanspannen om je rug steun te geven). Daarna met stem op pfuuuuuèèèèèèèèè, pfuuuuuuuuèèèèèèèè. Van hoog naar laag.
Ik ben dit weer goed gaan oefenen (elke dag, meerdere keren), waardoor ook mijn spraak weer zonder kraak werd. Als je met je vinger en duim aan je strottenhoofd voelt, dan moet deze lekker los in je keel liggen. Je kunt hem voorzichtig een beetje van links naar recht bewegen. Bij eerdere problemen was het hele zaakje vast komen te liggen tegen de onderkaak aan. Via een logopedist is dit verholpen.
Met opgetrokken schouders zingen heeft hetzelfde effect. Schouders moeten afhangen, ontspannen langs het lichaam.

Slechte gewoontes leer je jezelf ongemerkt aan en kun je soms moeilijk bij jezelf herkennen. Daarom is het aan te raden om eens in de "zoveel" jaar een ASG-C te doen bij een zangpedago(o)g (e). ASG-C (algemeen stemgebruik check) verzin ik nu, het is niet iets waar je op kunt zoeken. En neem er dan wat lessen bij. Bij de meeste zangpedagogen kun je uren inkopen, zodat je het overzichtelijk en betaalbaar houdt. Zij kunnen je ook helpen met technieken, die het zingen vergemakkelijkt en je geluid groter maakt.
Zelfstudie kun je doen met boek Complete Zangtechniek van Cathrine Sadolin (inclusief gratis te downloaden voorbeelden cd). 90% van de zangpedagogen gebruikt het. 
O ja, zoek wel een pedagoog die je schoolt in pop en jazz / blues. Een klassieke scholing zul je bij popzingen toch weer moeten afleren.

EV re410

Door jon

IMG_3593_EV_RE410

Zaterdag 14 augustus live uitgeprobeerd.

Ik heb de EV 410Re gekocht bij de Baxshop. De eerste keer, dat ik daar iets koop. De online prijzen zijn vergelijkbaar met Thomann Duitsland en beide hebben een vracht-tracking-systeem zodat je kunt checken je wanneer je pakje eraan komt. Thomann gaat daarin het verst.
Voor mij is een microfoon een gebruiksartikel, waarvan ik weet dat ze een bepaalde levensduur hebben. Ik ga ze niet vooraf uitproberen, maar ga af op wat anderen ervan vinden en luister ernaar op YouTube.

Live neem ik altijd meerdere mee. Soms past de ene microfoon beter in de ruimte dan een andere. Bovendien moet ik gasten bedienen als die ook zingen. Ik heb een Shure 58 en Beta58, Sennheiser e865 en een kapotte Shure Beta87A en 87C.
De Amerikaanse zangers kiezen altijd de Shure Beta58. Ik neem de Beta87C en de Sennheiser in ruimtes met gladde wanden (als ik meer diepte in het geluid wil).
Aangezien de Sennheiser wollig kan zijn en Shure te fel in het hoog, was ik op zoek naar iets nieuws. De Shure is trouwens een hele goede microfoon in een geluidsstudio, maar wel kwetsbaar bij liveoptredens en 399 euro is dan veel geld.

Ik koos voor een EV re410 (zie ook de discissie in vorige berichten). Het is een Amerikaans ontwerp en geproduceerd in Taiwan. Deze condensatormicrofoon accentueert het middengebied en geeft het extra body. Heeft een cardioid polar pattern waardoor je on- en off-axis kunt zingen. Als je recht in en vlakbij de microfoon zingt, worden de bassen wat versterkt.
De mic is licht; 260 gram. Ziet er niet echt bijzonder uit, wel robuust en degelijk. Ruikt wat onaangenaam (verf of gebruikte materialen?). Bij de soundcheck klinkt hij open en voegt iets toe aan mijn stem (daar waar ik wel wat ondersteuning mag hebben). Aan de instelling op de mixer hoef ik niet veel bij te stellen. Die is nagenoeg hetzelfde als de Shure.
Tijdens het spelen vonden de bandleden hem helderder dan de andere microfoons met een warmere klank. Voor de zanger betekent dat, omdat je achter de speakers staat, verlies aan nuance in je zang. De Shure 87C prikt goed door het live-geluid heen, maar kan in de zaal schel klinken. Daar we geen geluidsman hebben, regel ik het geluid van mijn plek in de line-up. Ik ben dan vaak tevreden met een goed geluid op de monitor (bezuinig daar nooit op).
De EV doet wat er wordt beloofd. Ook het close zingen met extra accentuering, maar als ik hard close on-axis zing, gaat de EV feedbacken. Je kunt de grill ook niet afsluiten met je hand, dat geeft ook een feedback.
In muziekstukken, waar de band gas terugneemt, kreeg ik aangenaam en warm en helder geluid, waardoor ik meer met de melodie kon improviseren.
De volgende keer hoop ik meer tijd te hebben om de mixer anders af te regelen. Wellicht heeft dat een nog beter resultaat.

Al met al een goede microfoon met een gunstige prijs-kwaliteitverhouding. Wel een microfoon, die je moet leren kennen.

Draadloze microfoons

Door jon

Doordat ik mogelijk geïnteresseerd zal raken in een draadloos microfoonsysteem, kwam ik gisteren iets heel belangrijks daarover aan de weet van de deskundigen….

Men stelt dat in feite enkel de afzonderlijke microfoons van boven de € 200,- eigenlijk allemaal van goede kwaliteit zijn. Zodra deze worden geïntegreerd in een draadloos systeem, kom je meestal boven de € 500,- uit. (maakt niet uit dynamisch of condensator). Echter bij de systemen van boven de € 500,- gaat het niet meer over de audiokwaliteit van de microfoon (die is nl van allen goed), maar over de (draadloze) verbindingen van het systeem ! (beschikbare frequenties, bandbreedtes, storingsvrije overdracht, bescherming tegen signaaluitval, ruishoeveelheid, enz enz)

Als gevolg daarvan blijken door techniek en jarenlange ervaring alleen Sennheiser en Shure, en in een enkel geval AKG, nog maar serieus te nemen………. De rest kun je wel vergeten als je voor kwaliteit gaat…….

’t Is maar een weet……… Jouw Sennheiser E865 blijkt vooral ook binnen een draadloos systeem heel hoog te scoren……

 

Keuze zangmicrofoon

Door jon

Mijn Shure heeft het begeven. Het membraan is toch een zwak punt van die dingen. Ik gebruik nu mijn Sennheiser E865, maar misschien moet ik toch aan de EV.

Wat jammer dat je Bèta 87-C het heeft begeven…… Wat jammer want die microfoon deed echt iets voor jouw stem. Heeft ie een klap gehad of heb je er zoals met je Shure 58, spijkers mee in de bühne geslagen ??   Jij moet dus NOOIT een ribbon- c.q. bandmicrofoon aanschaffen ! Hoeft maar 1 keertje op de vloer te vallen en is kaduuk en niet te repareren !

Nu je een nieuwe microfoon nodig hebt, zou ik als ik jou was mijn gedachten ook eens laten gaan over de Röde S1 ………..Australisch merk. Een condensator die mogelijk jouw stem net even die extra boost kan geven…… De volgende zanggroep heeft een uitvoerige test gedaan en ik maak er uit op dat m.n. jouw stemtype bij de S1 goed tot z’n recht komt…. Deze microfoon heeft bovendien een hele goed feedbackafwijzing (is nl super-cardioïde) zodat je stem nooit door andere luide instrumenten uit de band overruled wordt bij live-optredens. Röde heeft van oudsher een hele goede prijs-kwaliteit verhouding, m.a.w. is beslist niet duur voor wat je er voor krijgt. Helaas passen de Rödes niet bij mijn stemsoort; ik had ooit de K1 (studio grootmembraan), maar die heb ik weer de deur uit gedaan…

Dit is aflevering 2 van de microfoontest; uitslag tegen het eind…  https://www.youtube.com/watch?v=vcvZCQix25g   Bij een gemiddelde van alle stemsoorten kwam de S1 dus zelfs als beste uit de bus qua prestaties. Mijn stem moet het (net als de bariton in het filmpje) vooral van Neumann en Electro Voice hebben…afhankelijk van muziekgenre doet een hele goeie Sennheiser het bij mij ook nog wel….

Ik zou in ieder geval geen dynamische microfoon meer nemen als ik jou was……moet je veel te hard schreeuwen doordat ie minder dynamiek heeft dan de gemiddelde condensator…..

Op zoek naar een goede podiummicrofoon

Door jon

In dit bericht een uitgebreide correspondentie met vriend Jan.

Op weg naar een Electro Voice ND967?
Op weg naar een Electro Voice ND967?

Een goede podiummicrofoon (1)

Wil je het volledige bereik van jouw stem goed tot z’n recht te laten komen, heb jij eigenlijk een condensator nodig (alhoewel voor live, zeker bij luidruchtige bands meestal een dynamische microfoon gebruikt wordt), dus wat dat betreft zit jij in jouw specifieke situatie met de Shure Bêta 87C helemaal niet gek. Wil je wat dat betreft het neusje van de zalm, heb je een Neumann KMS 105 nodig. Punt alleen is dat je met zang bij een rock- of bluesband altijd het gevaar loopt van rondzingen of `bloeden` /  `leakage`. De microfoon moet dus in jouw geval een flinke `rejection` / afwijzing van bijgeluiden hebben, niet zozeer of alleen wat betreft de off-axis richtingen, maar ALLE geluiden die zich verder dan 50 cm van je hoofd bevinden. Tegelijkertijd wil je als zanger natuurlijk ook niet steeds veroordeeld zijn tot `on-axis` zingen, d.w.z. recht in de microfoon moeten zingen op straffe van verlies van volume, basgeluid en klankkleur zodra je een beetje `off-axis` zeg maar scheef in de microfoon zingt….. om nog maar te zwijgen van de gevolgen van een paar centimeter verder weg bij de microfoon vandaan zingen….(`proximity`). Tsja, en een condensator mag weer graag ploppen wanneer je TE dicht met je mond bij het rooster zingt……  Kortom, hoe los je al die voors en tegens op ????  Wil je een iets gunstiger draaikolk in de portemonnaie dan van de Neumann, dan zou ik een AKG C535 EB ten zeerste overwegen als ik jou was. Je kunt ‘m helemaal `customizen` naar jouw stem…. Wordt gebruikt door James Taylor! Kan in studio en op de bühne, voor zowel zang als instrumenten (maar beter voor zang). Bij de Baxshop is ie heel betaalbaar…. Ik zou ‘m ook wel willen, maar nu na de Electro VoiceV RE20 is het geld eerst weer op… Het is een dynamische microfoon, maar klinkt als een condensator.
http://www.youtube.com/watch?v=_r9-19AtK9Y

http://www.youtube.com/watch?v=XzEPVHw6THc

http://www.gearslutz.com/board/reviews/673599-akg-535-eb.html

klik LEES MEER en lees 7 berichten over microfoons en zang.

Reactie van Hilco ter Heide (The Buffoons) op optreden in Haaksbergen

Door jon

Hallo GBB,
Bedankt voor het ons laten genieten van een onvergetelijk optreden in De Kappen. Zeer aangenaam van klank, jullie beheersen allen jullie instrument. Toch even: Martin, je vloeiende muzikale basfiguren hebben me aangenaam getroffen. Jon, we zitten nu na te genieten van jullie CD, je stem klinkt hier iets gevulder. Gisteren deed je me telkens weer een beetje aan Harry (Cuby) denken. Raar? Je wat lichte stemgeluid, en jouw akkoordenbegeleiding hoor je niet zo vaak, lekker. George: jij weet hoe het hoort bij blues,nl, geen ingewikkelde Gene Crupa’s, strak en ter zake doend, wauw. Was het Richard op harmonica? Slechts één, nee, twee woorden: lachend genieten. Ook hier Stevie doet het niet beter, zeker weten. Nou ja, je hoort het: jullie hebben ons eindelijk eens weer het echte genieten gebracht.
Nog veel succes en hopelijk nog eens tot horens en zien.

The Buffoons
The Buffoons

Groeten, Hilco ter Heide, je weet wel, medeoprichter en frontman van wijlen The Buffoons. Op You Tube zijn nog wel een filmpjes van de enige, echte, originele Buffoons. Aan te bevelen: Derksen on the Road met ook met andere helden (zoals hij dat noemt, ) van Johan Derksen. Johnny Kendal zal je verbazen, Specs Hildebrand en Rudy van de Berg (Bennet) en King of the World (The Blizzards) zijn ook niet te versmaden. Die lange in het midden in de gaten houden.
P.S. Ken je ze nog? Nostalgie. Die lange in het midden komt je wellicht bekend voor.
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=rNUKooDRRtE

The Buffoons zingen voor John en Yoko
The Buffoons zingen voor John en Yoko