Johan Meijer uit Vries, geboren in Oosterhoogebrug in Groningen, maakt al tientallen jaren muziek. Naast zijn werk in het onderwijs speelde hij in allerlei bands. Het langst in de Greyhound Blues Band. Met deze band begeleidde hij tal van Amerikaanse bluesartiesten die in Nederland toerden. Met The Doggoners Blues Out brengt hij zijn derde soloalbum uit. Gemaakt in de studio van Mr. Bassman, Anne Doedens, in Eelde.
Jon Meyerjon schreef alle teksten en maakte de muziek en het album werd live opgenomen in Eelde met de mannen van de Greyhound Blues Band, aangevuld met blazers en Anne Doedens op de pedal steel guitar. Een zeer verzorgde en prettige cd die een ruim publiek verdiend.
Harry's keuze voor de CD van de maand november is na enig wikken en wegen het album The Doggoners Blues Out geworden. Een goede keuze!
Klik afbeelding voor meer recensies, concertverslagen, agenda en bluesnieuws.
De Kerk van Kropswolde is met tal van andere kerken in Groningen eigendom van de Stichting Oude Groninger Kerken. Deze kerken zijn bekend om hun rijk historisch verleden en worden door een groep vrijwilligers gekoesterd. Om de kerken levend te houden worden naast allerlei plechtigheden en exposities ook zang- en muziekuitvoeringen gehouden.
Ik luister veel via de Bluesound Node naar muziek, die op internet wordt aangeboden. De Node streamt de digitale muziek naar mijn analoge huiskamerinstallatie. Ik bedien de muziekbibliotheek met een app op iPad. Makkelijk en je hebt er uren geen omkijken naar.
Tussen al die internetmuziek moeten natuurlijk ook mijn eigen albums staan. Om de muziek daar te krijgen is een music aggregator nodig. Bekende aanbieders van muziek doen alleen zaken met een aantal bedrijven, die zij vertrouwen en die hun ontlasten van alle rompslomp.
Een paar jaar terug probeerde ik het met CD Baby, maar dat was een gedoe waardoor het er maar niet van kwam. Begin juni 2016 heb ik opnieuw een poging gewaagd; nu met Record Union in Zweden. Op internet las ik, dat het met hen makkelijk ging. En dat is zo.
Maak een account aan op recordunion.com.
De website leidt je op een eenvoudige stap-voor-stap-wijze door het proces. Vul de naam van het album in en de uitvoerende artiest (groep). Elk album heeft een streepjescode (UPC) nodig. Als je die niet hebt, dan voegt Record Union die toe (kost $ 10).
Met drag-and-drop de wavjes toevoegen. Elk nummer krijgt gratis een streepjescode. Standaard zijn 12 nummers, een extra nummer kost ongeveer € 1,50 / pn.
Na het toevoegen typ je de titels en de medewerkende muzikanten in. De website vraagt je alles nog eens goed te controleren, omdat je het daarna niet meer kunt wijzigen.
Daarna maak je een keuze uit 3 internetpakketten. Ik koos het middelste pakket Top Dog, waarmee het album terecht komt op: Spotify, Tidal, Deezer en iMusic en musicshops iTunes en Google Play. Ik koos ook nog voor de korting bij een 3-jarig contract.
Als alles goed staat, word je naar de betaalpagina geleid.
Zaterdag 14 augustus live uitgeprobeerd.
Ik heb de EV 410Re gekocht bij de Baxshop. De eerste keer, dat ik daar iets koop. De online prijzen zijn vergelijkbaar met Thomann Duitsland en beide hebben een vracht-tracking-systeem zodat je kunt checken je wanneer je pakje eraan komt. Thomann gaat daarin het verst.
Voor mij is een microfoon een gebruiksartikel, waarvan ik weet dat ze een bepaalde levensduur hebben. Ik ga ze niet vooraf uitproberen, maar ga af op wat anderen ervan vinden en luister ernaar op YouTube.
Live neem ik altijd meerdere mee. Soms past de ene microfoon beter in de ruimte dan een andere. Bovendien moet ik gasten bedienen als die ook zingen. Ik heb een Shure 58 en Beta58, Sennheiser e865 en een kapotte Shure Beta87A en 87C.
De Amerikaanse zangers kiezen altijd de Shure Beta58. Ik neem de Beta87C en de Sennheiser in ruimtes met gladde wanden (als ik meer diepte in het geluid wil).
Aangezien de Sennheiser wollig kan zijn en Shure te fel in het hoog, was ik op zoek naar iets nieuws. De Shure is trouwens een hele goede microfoon in een geluidsstudio, maar wel kwetsbaar bij liveoptredens en 399 euro is dan veel geld.
Ik koos voor een EV re410 (zie ook de discissie in vorige berichten). Het is een Amerikaans ontwerp en geproduceerd in Taiwan. Deze condensatormicrofoon accentueert het middengebied en geeft het extra body. Heeft een cardioid polar pattern waardoor je on- en off-axis kunt zingen. Als je recht in en vlakbij de microfoon zingt, worden de bassen wat versterkt.
De mic is licht; 260 gram. Ziet er niet echt bijzonder uit, wel robuust en degelijk. Ruikt wat onaangenaam (verf of gebruikte materialen?). Bij de soundcheck klinkt hij open en voegt iets toe aan mijn stem (daar waar ik wel wat ondersteuning mag hebben). Aan de instelling op de mixer hoef ik niet veel bij te stellen. Die is nagenoeg hetzelfde als de Shure.
Tijdens het spelen vonden de bandleden hem helderder dan de andere microfoons met een warmere klank. Voor de zanger betekent dat, omdat je achter de speakers staat, verlies aan nuance in je zang. De Shure 87C prikt goed door het live-geluid heen, maar kan in de zaal schel klinken. Daar we geen geluidsman hebben, regel ik het geluid van mijn plek in de line-up. Ik ben dan vaak tevreden met een goed geluid op de monitor (bezuinig daar nooit op).
De EV doet wat er wordt beloofd. Ook het close zingen met extra accentuering, maar als ik hard close on-axis zing, gaat de EV feedbacken. Je kunt de grill ook niet afsluiten met je hand, dat geeft ook een feedback.
In muziekstukken, waar de band gas terugneemt, kreeg ik aangenaam en warm en helder geluid, waardoor ik meer met de melodie kon improviseren.
De volgende keer hoop ik meer tijd te hebben om de mixer anders af te regelen. Wellicht heeft dat een nog beter resultaat.
Al met al een goede microfoon met een gunstige prijs-kwaliteitverhouding. Wel een microfoon, die je moet leren kennen.
